حرف های تنهایی

سازت را کوک کن ، زخمه ات را در دست بگیر ، 

طبیعت هر لحظه آوازی میخواند ،

 گاهی بیات ترک ، گاهی اصفهان ، گاهی همایون و .....

 تو چقدر نواختن را میدانی ؟ دشت دلت چقدر دشتی را میداند ؟

مبادا ناکوک و نادانسته بنوازی ، که بدینسان هیچ گوشی بدهکار تو نیست ،

پژواک نوای تو همانی است که گسیل میکنی ،

زیبا نواختن را بیاموز ، زیبا کوک کردن را ،

هر دستگاهی که مینوازی در نهایت

 بسوی نوازش یا آزار گوش خودت  پژواک  می شود،

کوک یا ناکوک ، حالا تو بر سر راه عشق و نفرت ،

 کوزه غبار گرفته ات را از کدام سرچشمه لبریز میکنی ؟