اﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﻧﻪ ﺍﯾﯽ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﺳﺖ ....
ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ
ﻣﺎ ﺷﻤﻊ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﭘﯿﺸﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾم
ﻭ ﺗﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺭﯾﺸﻪ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﮐﻪ
فوج فوج ﻣﻮﺭﯾﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺩﻧﺪ ،
ﺍﺯ ﻣﺎ ﯾﺎﺩﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ
بر جای از سوخته های تاریخمان
ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﺮﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﻨﺪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐِﺮﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ ﺭﺍ ﺗﻨﯿﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﯾﺪﻩ
ﻭ ﻧﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ