غریبه !
قریب به قرن ِ مجنون
قرین ِ قلبت ، بوئیده ام عطر قرینه ی
شب بوها را از باغچه ی غنچه لب هایت
ضرب آهنگ غربت قلبت را
شنیده ام در هجمه ی سکوت شب ِ رؤیا
غریبه ! واژه ی تلخ و خاکستری روزگار !
شیرین ...
شیرین ِ غربت ِ خلوت فرهاد ...
گوش بسپار
انعکاس صدای تیشه ی واژه ها را
در شبستان ِ ماورایی شمع و شراب ،
که عیاران در کیسه کردند !
گوش بسپار به شعور شعرها ...
مرثیه ها بی قبورند و خرماها بی هسته
و غصه اینکه ، تلخ ترین شیرین ِ قصه ای
و مگس های دغل با ژست پروانه
گِرد شیرینی ! ....