ققنوس

سیصدوشصت منفذ...

سیصدو شصت نوا ...

سیر فهقرای تاریخ ... آغازی تا پایان....

بُرهه ایی هزار ساله از زمان....

اسرافیلی با شیپورش و مرده گانی که سر از قبور بر می آورند...

رستاخیزی از خاکستر .... از خاک ....

ققنوسی سوخته در هیزم ها و سر برآوردن مولودی از بیضه ....

و آغازی برای دوباره اش...

سیصدو شصت درجه ی قهقرایی ....

هزار سال "بودن" برای دوران "نوح" ....

و هجرت برای آغازی در شرایطی نوین....

و طوفانی که همه چیز را در خود بلعید ....

همچون آتشی که همه چیز را خاکستر ....

زمین باید بچرخد .... در مداری سیصدو شصت درجه ....

برای پدیداری آغازها و پایان ها ....فصل ها و سالها و طلوع ها و غروب ها...

هیچ ققنوسی بی دلیل رهسپار آتش و قصد خاکستر نمیکند....

من سالهاست که باور کرده ام که سوختن به خیلی چیزها می ارزد ،

نازنین .... باورکن به خیلی چیزها ....

ققنوس افسانه ایی است رمزواره ، مرغ خوش الحانی که به دمیدن به منقار خویش ،

سیصد و شصت آوا سر میدهد و مرغان را از هر نژاد  و رنگ و شکل و ویزه گی ... ،

به سوی خویش مجذوب میکند ....

و به انتحار مرموزی بر هیزم هایی که خود فراهم ساخته ،

آنقدر پر و بال میزند تا شعله بر افروزد و خویشتن به آتش سپارد،

خویشتنی که دگر معمول شده در گذر سالها و قرن ها ....

انسان امروزی که اینسان ، هیزم تکنولوژی را برای انتحار خویش مهیا ساخته است....

تا روزی که انفجارهای مهیب اتم ، ققنوس هزاران ساله ی انسان و زمین را

از ماشینیسم به عصر حجر برگرداند...

و دگربار غار و غار نشینی انسان با نیزه و کمان آغاز گردد....

ققنوس ، افسانه ایی نمادین است از سیصد و شصت درجه بازگشت به نقطه ی آغاز....

از پایانی که روزی آغاز شده بود ، از تاریخ نا معلوم زمین و انسان به معلوم  ....

و از معلومی به همان نامعلوم !!!! ......

بخوانید ققنوس از منظر نگاه دوستان عزیز دیگر را :

مهاجر ( صهبانا ) ,  عمه طهورا ,  سایه  , رفیق  ,  زهرا زین الدین , امپراطور بهاران , آسمان سکوت   ,   آقا بزرگ  ,  سپیده  ,  مهرداد  ,  فرداد  , سهبا