حرف های تنهایی

سروده هایم را کسی به عشق باور نکرد ؛

اینجا اذهان سیاهی هستند که هنوز مسیح را

به جرم عشق مصلوب میکنند ؛

سبدهایشان لبریز است از میوه ی ممنوعه 

و مرا به جرم دوست داشتن به مصائب درد میکشند ! 

نازنین ؛ روزگار غریب تر از باورهایی بود

که سالها آشنای من بودند ؛

اینجا سلام ها معنای درود نمیدهند ؛

پر از کینه اند برای برباد دادن تار و پود ....