با درد صبرکن،که دوا می فرستمت

شما آنقدر بزرگ هستید که در کلام کوچک من نمیگنجید

دنیای کوچک ما اندازه ی باورهای بزرگ شما نیست

انگار غریبه شده ایم  با  غربت نفس های

بشماره افتاده ی شما 

نمیدانم شراب درد را از کدامین ساقیِ صبر 

پیاله پیاله سر کشیدید

که اینگونه مست ، سنگین نفس میکشید

شما را با چشم کاری نیست ، خوب میدانم

شما هرآنچه را که باید ، به دل دیده اید

چشم برای دیدن زرق و برق هاست

شما در جام دل خون ها خورده اید

شما در انتحاری مقدس در بزم آتش و خون

چه دیدید ....

که فراتر از عاشقانه ها رقصیدید 

شما به مرگ هم خندیدید ......

                  اینجا را بخوانید ..... او سیب  

                                           را به درخت پس داد