در معبد نگاه تو ....

در معبد نگاه تو، 

من پرستنده ترینم و تو گویی خداوندگار ژرف ترین باورهایی که

اینچنیم مسلم نموده ایی...
 

اگر حجاب از کلام وسوسه انگیزت بر گرفته شود ،
 

پیچ و تاب شهوت انگیزترین تن های عریان را  

یارای ربایش دل نیست...
 

تو را باید زیبا باور کرد و زیبا دوست داشت و زیبا پرستش کرد...
 

آنجا که هر چیز به پایان میرسد ، شگفتا که تو آغاز میشوی... 

چرا که تازه میفهمند که تو آغازی همیشه ایی...
 

بی هیچ پایانی ، بی هیچ رنگ باختنی ،  

بی هیچ فصلی برای فاصله...
 

تو تنها ترین عاشقی که همواره وفادار معشوق های بی 

وفایی  و رنگ نگاهت بی رنگ ترین رنگ وجود است... 

و تو تنهاترین عاشقی که میتوانی معشوق هایت را شیفته ی  

خود کنی اما خود شیفته ی آنانی بی هیچ چشم داشتی

و بی هیچ تمنایی ...( حرف های تنهایی ... سایه روشن)