حرف های تنهایی

  - شاپرک ، رقص زیبایت ستودنی ترین بزم نگاه من است ...

نقش بالهایت نمادی از چیره دستی خداست ،

مرام سینه ات که به سوزی شگفت انگیز

در گدازه های شعله و شراره های شمع می سوزد 

نماد بر افروختن عشق است که خدا را به زیبایی ِ

انتحار تو تعریف میکند ،

مرا بسان اشکهای شوق مادر که به هنگام احساس

دلپذیر نفس های گرم اولین فرزندش بر سینه اش ، در چشم های همیشه عاشق و مهربانش حلقه میزند ، در نگاهت حلقه میکنی ، و آنچنانکه حجاج به طواف و عبادت کانون پر از یاد خدا میروند ، به هر ثانیه عشق را در حجم کوچک سینه ات قصد میکنی و با هارمونی زیبای بالهایت در سمفونی 

عشق در سماعی مستانه به اوج پروانگی نائل 

می شوی ، 

شاپرک ، 

تو غمگسار عشقی و عشق را به میگساری

دعوت میکنی ، 

در زمانه ایی که صیادان از  بالهایت 

برای کلکسیون هایشان رنگین کمان میخواهند،

سخت است باور اینکه در معنای لغات ذهنشان

تو را فهمیده باشند و پروانگی را ، و عشق را ...

شاپرک ،

اینجا سرزمین شمع و شمس نیست ، 

اینجا مولانای وجودت را در قونیه ی تورهایشان

مدفون میکنند و در فریب عوام بر خاک گورت

رقص سماع میکنند !!!

شاپرک ،

اینجا دنیای دیوهای دخمه هایی است 

که در بالماسکه ایی ناجوانمردانه

متبحرانه تر از داوینچی

بر لب هایشان ژکند را نقاشی میکنند

و ژست مونالیزایی به خود میگیرند

تا  در شب ِ خفاش  ،  نقاب از چهره بر گیرند !!!!