حرف های تنهایی

هنر عبارت است از نگرشى عمیق به بعد ظریف خلقت

بگونه اى که عشق نیز نگاه خاص  خود  را به یاراى چنین نگاهى بگمارد .

در گذر زمان لحظه هایى هستند که همچون بارانى ناگهانى

بر تو مى بارند ! لحظه هایى که باورهایت را غسل میدهند تا سبک حالت کنند ،

لحظه هایى که جامه ى آرامش را بر کبر باطل اکتسابات

بیهوده ى روزمرگى هاى هرز مى پوشانند

و شوق دارند که کبریایى ات کنند ،

لحظه هایى که باردار عشقى بسیطند

در تنگناى روزگارى که شاید نماد هفت خوشه ى سوخته ى گندم باشند

در قحط سالى عشق ...

تاریخ چشم هایت را ورق میزنم ،

به صفحه مردمک هایت میرسم ،

میخوانمش : گشاده از عشق ، لبریز از سخاوتى بى بدیل

در بذل زیبا دیدن ،

به  اعماق شان که فکر میکنم جز اقیانوس معناى دیگرى برایشان نمیدانم.....