حرف های تنهایی

زمان وقتی که می گذرد ، 

بخشی از ما را نیز با خود می برد 

و ما از آن بخش دور می شویم به خیال

اینکه گذر زمان در خطی ممتد حرکت

می کند ! اما غافل هستیم از 

قهقرای عقربه های تاریخ ...

ما نشان  ِ هر ساعتی که باشیم ،

باز هم عقربه ها به ما باز می گردند ،

باز هم همان زمان ، 

همان بخشی از ما که با زمان شکل  ِ

گذشته شده بود به حال  ِ ما باز می گردد!

این طبیعت  ِ بودن است !

بودن    به شکل  ِ ساعتی خاص ...